Dieta ketogeniczna lub bardzo niskowęglowodanowa dla osób chorych na cukrzycę typu 1

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, czy zmiana diety może prowadzić do lepszej kontroli nad swoim zdrowiem? Cukrzyca typu 1 i zapewniać inne korzyści? Dla wielu osób dieta ketogeniczna (keto), która jest bardzo uboga w węglowodany, może być pomocną strategią.

W tym artykule przyjrzymy się bliżej cukrzycy typu 1, dowodom naukowym wspierającym dietę o bardzo niskiej zawartości węglowodanów, obawom związanym ze stosowaniem diet ketogenicznych oraz praktycznym wskazówkom dotyczącym bezpiecznego i zrównoważonego stosowania diety ketogenicznej przez osoby chorujące na cukrzycę typu 1.

Co to jest cukrzyca typu 1?

Cukrzyca typu 1 to choroba autoimmunologiczna, która niszczy produkujące insulinę komórki beta trzustki. Insulina to hormon, który pomaga regulować poziom glukozy we krwi (cukru we krwi). Bez insuliny poziom glukozy we krwi wzrośnie do niebezpiecznego poziomu, który w ciągu kilku godzin spowoduje ciężką chorobę, a w ciągu kilku dni śmierć. Ponieważ osoby z cukrzycą typu 1 nie są już w stanie produkować własnej insuliny, muszą wstrzykiwać sobie insulinę – za pomocą przenośnej pompy lub w postaci wielokrotnych codziennych zastrzyków – aby kontrolować poziom glukozy we krwi.

Czynniki ryzyka cukrzycy typu 1

Uważa się, że cukrzyca typu 1 jest wywoływana przez wirusa lub inny czynnik stresogenny, który powoduje, że układ odpornościowy atakuje trzustkę Komórki beta. Jednak czynniki genetyczne i środowiskowe odgrywają dużą rolę w rozwoju tej choroby. Niektóre z czynników ryzyka obejmują:

• Historia rodzinna:U osoby, której rodzic lub rodzeństwo choruje na cukrzycę typu 1, ryzyko wystąpienia tej choroby jest od 3 do 15 razy wyższe.
• Genetyka:Wiadomo, że niektóre geny, zwłaszcza te związane z antygenami leukocytów ludzkich (HLA), znacznie zwiększają ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 1.
• Historia choroby autoimmunologicznej:Osoby cierpiące na istniejącą chorobę autoimmunologiczną – taką jak celiakia, zapalenie tarczycy Hashimoto lub reumatoidalne zapalenie stawów – są bardziej narażone na rozwój cukrzycy typu 1.

Osoby z cukrzycą typu 1 często mają nieoptymalną kontrolę glikemii

Wykazano, że podwyższony poziom glukozy we krwi znacznie zwiększa ryzyko powikłań, takich jak przewlekła choroba nerek, retinopatia (uszkodzenie oczu), neuropatia (uszkodzenie nerwów) i choroby układu krążenia. Zatem osiągnięcie i utrzymanie dobrej kontroli glikemii jest kluczowe dla długiego, zdrowego życia.

Długoterminową kontrolę cukrzycy ocenia się za pomocą badania krwi znanego jako hemoglobina A1c (HbA1c lub po prostu A1c), które odzwierciedla poziom glukozy we krwi w okresie około trzech miesięcy.

Amerykańskie Stowarzyszenie Diabetologiczne (ADA) ustaliło docelowy poziom A1c na poziomie <7% dla niemal każdej osoby chorej na cukrzycę (typu 1 lub typu 2).

Niestety, wiele osób z cukrzycą typu 1 nie osiąga tego celu. Analiza danych z 2015 r. od ponad 6,000 uczestników z cukrzycą typu 1 wykazała średnie poziomy A1c wynoszące od 7.5% do 9% wśród dzieci, nastolatków i dorosłych w USA. Znacznie większa analiza danych z 2021 r. od ponad 500,000 22 osób w XNUMX krajach wykazała podobne wyniki w różnym wieku i płci.

A1c na poziomie 7% odzwierciedla średni poziom glukozy we krwi wynoszący 154 mg/dl (8.6 mmol/l). Natomiast A1c na poziomie 5.6% – najwyższy koniec zakresu uznawanego za normalny u osób bez cukrzycy – odzwierciedla średni poziom glukozy we krwi wynoszący 114 mg/dl (6.3 mmol/l).

Niektórzy pytali, jeśli celem zarządzania glikemią jest unikanie powikłań związanych z cukrzycą, dlaczego docelowy poziom A1c ustalono na <7% dla osób z cukrzycą, a nie ≤5.6%? To zasadne pytanie.

Wysokie dawki insuliny mogą być problematyczne

Chociaż uzyskanie odpowiedniej kontroli glikemii jest kluczowe dla uniknięcia powikłań cukrzycy, wstrzykiwanie dużych dawek insuliny w celu kontrolowania stężenia glukozy we krwi może dodatkowo zwiększać ryzyko zdrowotne u osób z cukrzycą typu 1.

Oto dlaczego. Po zjedzeniu posiłku układ trawienny rozkłada węglowodany (carbohydrates) z tego posiłku na glukozę, która jest wchłaniana do krwiobiegu. Spożywanie wysokowęglowodanowy dieta wymaga dużych ilości insuliny, aby przenieść glukozę z krwiobiegu do komórek ciała. Insulina jest niezbędna do podtrzymania życia u osób z cukrzycą typu 1, ale jest również hormonem anabolicznym, który może powodować przyrost masy ciała w dużych ilościach.

Chociaż cukrzyca typu 1 jest zazwyczaj postrzegana jako choroba występująca u osób o prawidłowej lub niskiej masie ciała, otyłość staje się coraz powszechniejsza w tej populacji. Termin „podwójna cukrzyca” jest używany do klasyfikowania osób z cukrzycą typu 1, które mają insulinooporność i otyłość, co naraża je na jeszcze większe ryzyko powikłań, takich jak choroby układu krążenia.

Oprócz negatywnego wpływu na zdrowie metaboliczne, duże ilości insuliny mogą zwiększać ryzyko hipoglikemii lub hiperglikemii z powodu niedopasowania spożywanych węglowodanów do wstrzykiwanej insuliny. Może to nastąpić w wyniku przeszacowania lub niedoszacowania jednego lub więcej z następujących czynników:

• ilość spożytych węglowodanów

• jak szybko jedzenie zostanie strawione

• jaka ilość insuliny zostanie wchłonięta i jak szybko zacznie działać

Podejście ketogeniczne lub dieta o bardzo niskiej zawartości węglowodanów w leczeniu cukrzycy typu 1

Diety ketogeniczne i diety o bardzo niskiej zawartości węglowodanów są czasami określane jako terapeutyczne ograniczenie węglowodanów or terapeutyczna redukcja węglowodanów.

Dieta ketogeniczna jest bardzo uboga w węglowodany, umiarkowana w białko i bogata w tłuszcz. Dieta bardzo uboga w węglowodany jest zazwyczaj bogatsza w białko i bardziej umiarkowana w tłuszcz. Jednak terminy te są często używane zamiennie, aby opisać diety, które dostarczają mniej niż 50 gramów węglowodanów ogółem dziennie lub mniej niż 30 gramów węglowodanów netto* dziennie. Oba podejścia mogą pomóc osobom z cukrzycą typu 1 kontrolować poziom glukozy we krwi.

W przeciwieństwie do osób z cukrzycą typu 2, które często mogą przerwać przyjmowanie insuliny i leków przeciwcukrzycowych, przechodząc na dietę o bardzo niskiej zawartości węglowodanów, osoby z cukrzycą typu 1 będą musieli przyjmować insulinę każdego dnia do końca życia, niezależnie od tego, co jedzą. Dzieje się tak, ponieważ do podtrzymania życia w okresach bez jedzenia potrzebne są niewielkie ilości insuliny bazowej. Mogą jednak zmniejszyć dawki insuliny podawanej w czasie posiłków (bolus) i osiągnąć lepszą kontrolę poziomu glukozy we krwi, minimalizując spożycie węglowodanów.

Dr Richard K. Bernstein jest lekarzem, który od ponad 1 lat choruje na cukrzycę typu 75, a od ponad 50 lat stosuje dietę bardzo niskowęglowodanową. Przypisuje on swój normalny poziom glukozy we krwi i poziom glukozy u swoich pacjentów swojej koncepcji „Prawa małych liczb”: Mniejsze spożycie węglowodanów wymagają mniejszych dawek insuliny, co skutkuje bardziej przewidywalnym i stabilnym poziomem glukozy we krwi. W wieku 90 lat dr Bernstein cieszy się doskonałym zdrowiem i nadal praktykuje medycynę.

Jak donoszą fora internetowe i historie sukcesów, wiele osób chorych na cukrzycę typu 1, które stosują protokół dr Bernsteina lub inny styl życia o bardzo niskiej zawartości węglowodanów/ketogeniczny, odnotowuje znaczną poprawę kontroli poziomu glukozy we krwi i jakości życia.

Podejścia te są również wspierane dowodami naukowymi.tutaj jest przyznaję, że znacznie mniej badań na temat terapeutycznej redukcji węglowodanów w przypadku cukrzycy typu 1 w porównaniu z cukrzycą typu 2. Wynika to głównie z faktu, że ponad 90% wszystkich przypadków cukrzycy to cukrzyca typu 2, więc przeprowadzono mniej badań u osób z cukrzycą typu 1.

Jednak badania w tej dziedzinie rosną. Do tej pory badania wykazały, że diety ketogeniczne i bardzo niskowęglowodanowe mogą zapewnić kilka Korzyści u osób chorych na cukrzycę typu 1.

Uwaga: Chociaż w niektórych badaniach użyto terminu „ketogeniczny”, a w innych – „bardzo niskowęglowodanowy”, wszystkie opisują podejścia dostarczające nie więcej niż 50 gramów węglowodanów ogółem lub 30 gramów węglowodanów netto dziennie.

• Badanie z 2018 r. przeprowadzone na ponad 300 dorosłych z cukrzycą typu 1, którzy stosowali dietę o bardzo niskiej zawartości węglowodanów, wykazało, że uczestnicy osiągnęli wyjątkowe poziomy A1c (średnio 5.67%) i glukozy we krwi (średnio 106 mg/dl lub 5.9 mmol/l). Zgłosili również niskie wskaźniki zdarzeń niepożądanych, takich jak hipoglikemia.

• Retrospektywne badanie z 2022 r. przeprowadzone na 33 pacjentach z cukrzycą typu 1, którzy przez 12 miesięcy stosowali dietę bardzo ubogą w węglowodany, wykazało lepszą kontrolę glikemii, czterokrotny wzrost u pacjentów, u których poziom A1c spadł poniżej 7%, niższe dzienne zapotrzebowanie na insulinę i mniej epizodów hipoglikemii poziomu 2 (stężenie glukozy we krwi poniżej 54 mg/dl lub 3 mmol/l).

• Studium przypadku z 2023 r. donosi, że młody mężczyzna z cukrzycą typu 1 osiągnął prawidłowy poziom glukozy we krwi (A1c na poziomie 5.1%) i zmniejszył swoje zapotrzebowanie na insulinę o prawie 70% dzięki stosowaniu diety ketogenicznej.

• Przegląd z 2023 r. wykazał, że chociaż opublikowano niewiele badań i potrzeba ich więcej, diety ketogeniczne stanowią obiecujące podejście w leczeniu cukrzycy typu 1 ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne, zdolność do stabilizacji poziomu glukozy we krwi i potencjalny wpływ na funkcjonowanie trzustki.

Zgodnie z clinicaltrials.govObecnie wielu badaczy rekrutuje uczestników do badań mających na celu sprawdzenie wpływu diety ketogenicznej i niskowęglowodanowej na cukrzycę typu 1.

Spożywanie diety o bardzo niskiej zawartości węglowodanów może również pomóc w przedłużeniu „fazy miesiąca miodowego” w cukrzycy typu 1. Jest to termin często używany do opisania krótkiego okresu remisji, który występuje u niektórych osób wkrótce po diagnozie, kiedy funkcja komórek beta tymczasowo się poprawia dzięki niższemu poziomowi glukozy we krwi w wyniku terapii insuliną egzogenną i poprawionej odpowiedzi immunologicznej. Dieta ketogeniczna lub bardzo niskowęglowodanowa może zmniejszyć ładunek glikemiczny i zmniejszyć obciążenie pozostałych komórek beta, pomagając zachować ich funkcję przez dłuższy czas. Rzeczywiście, kilka raportów przypadków wykazało przedłużoną remisję cukrzycy (od jednego do czterech lat) u nowo zdiagnozowanych osób z cukrzycą typu 1, które stosowały dietę o bardzo niskiej zawartości węglowodanów lub ketogeniczną.

*Węglowodany netto to całkowita liczba gramów węglowodanów w produkcie spożywczym pomniejszona o liczbę gramów błonnika, jaką zawiera.

Obawy dotyczące diet ketogenicznych w przypadku cukrzycy typu 1

Chociaż wykazano, że terapeutyczne ograniczenie węglowodanów przynosi korzyści osobom z cukrzycą typu 1, krytycy kwestionują, czy jest ono zdrowe i bezpieczne. Należy podjąć środki ostrożności, aby zapewnić bezpieczeństwo i trwałość osobom z cukrzycą typu 1, które zdecydują się na dietę ketogeniczną lub bardzo niskowęglowodanową. Jednak w większości przypadków obawy, że takie podejście zagrozi zdrowiu, są bezpodstawne.

Oto kilka najczęściej pojawiających się obaw:

• Ryzyko kwasicy ketonowej cukrzycowej (DKA): Pojawiły się obawy, że dieta ketogeniczna może zwiększać ryzyko DKA, niebezpiecznego stanu, w którym poziom ketonów i glukozy we krwi wzrasta do ekstremalnie wysokich poziomów z powodu braku insuliny. Jednak ketoza odżywcza bardzo różni się od kwasicy ketonowej. Najnowsze badania sugerują, że osoby z cukrzycą typu 1, które stosują dietę ketogeniczną lub dietę bardzo niskowęglowodanową i przyjmują odpowiednie dawki insuliny, utrzymują poziom ketonów w granicach ketozy odżywczej (0.5 do 3.0 mmol/l). Regularne monitorowanie poziomu glukozy i ketonów we krwi może zapewnić, że wartości te pozostaną w bezpiecznym zakresie i ostrzec Cię, abyś podjął działania wcześnie, jeśli zauważysz, że Twoje poziomy zmierzają w niewłaściwym kierunku.

• Ryzyko hipoglikemii: Spożywanie bardzo małej ilości węglowodanów nie powoduje hipoglikemii; zbyt duża ilość insuliny w organizmie już tak. Ważne jest, aby obniżyć dawki insuliny, rozpoczynając dietę ketogeniczną lub bardzo niskowęglowodanową, a także częściej sprawdzać poziom glukozy we krwi. Współpraca z lekarzem lub edukatorem ds. cukrzycy w celu dostosowania schematu podawania insuliny może zminimalizować ryzyko hipoglikemii.

• Zmiany poziomu cholesterolu: Diety ketogeniczne są często krytykowane, ponieważ uważa się, że podnoszą poziom cholesterolu LDL i zwiększają ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Chociaż temat ten nie był zbyt dokładnie badany u osób z cukrzycą typu 1, badania pokazują, że diety o bardzo niskiej zawartości węglowodanów zazwyczaj prowadzą do korzystnych zmian w profilach lipidowych u osób z cukrzycą typu 2, takich jak wyższy poziom cholesterolu HDL, niższy poziom trójglicerydów i większe cząsteczki LDL, bez znaczącego podwyższenia poziomu cholesterolu LDL.