Γενική Διεύθυνση Υγείας
Η έκθεση σε μερίδες ζάχαρης τις πρώτες 1000 ημέρες της ζωής προστατεύει από χρόνιες ασθένειες

Ο αντίκτυπος της πρώιμης έκθεσης σε ζάχαρη στη μακροπρόθεσμη υγεία έχει καταστεί κρίσιμος τομέας έρευνας, ειδικά καθώς χρόνιες ασθένειες όπως ο διαβήτης και η υπέρταση συνεχίζουν να αυξάνονται παγκοσμίως.
Αυτή η μελέτη εξέτασε τις επιπτώσεις του περιορισμού του σακχάρου κατά τις πρώτες 1000 ημέρες της ζωής στους κινδύνους εμφάνισης διαβήτη και υπέρτασης.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα φυσικό πείραμα από το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου το σιτηρέσιο της ζάχαρης έληξε τον Σεπτέμβριο του 1953, διπλασιάζοντας σχεδόν την κατανάλωση ζάχαρης στη συνέχεια. Η μελέτη συνέκρινε ενήλικες που συνελήφθησαν λίγο πριν και μετά από αυτήν την αλλαγή στην πρόσληψη ζάχαρης, χρησιμοποιώντας δεδομένα από τη Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ευρήματα για τον διαβήτη και την υπέρταση:
- Τα άτομα που εκτέθηκαν σε μερίδα ζάχαρης κατά τη διάρκεια της πρώιμης ζωής παρουσίασαν 35% μείωση στον κίνδυνο διαβήτη και 20% μείωση στον κίνδυνο υπέρτασης.
- Κατά μέσο όρο, η εμφάνιση διαβήτη καθυστέρησε κατά 4 χρόνια και η εμφάνιση υπέρτασης κατά 2 χρόνια.
Σημασία χρόνου και διάρκειας:
- Ο ενδομήτριος περιορισμός του σακχάρου συνέβαλε περίπου στο ένα τρίτο της μείωσης του κινδύνου, ενώ ο μεταγεννητικός περιορισμός, ιδιαίτερα πέραν των 6 μηνών, αντιπροσώπευε τα περισσότερα οφέλη για την υγεία.
- Τα προστατευτικά αποτελέσματα ήταν ισχυρότερα για τα άτομα που συνέχισαν να αντιμετωπίζουν περιορισμό του σακχάρου μέχρι την πρώιμη βρεφική ηλικία, ευθυγραμμιζόμενα με την περίοδο κατά την οποία εισάγονται συχνά τα στερεά τρόφιμα.
Μηχανισμοί:
- Φυσιολογικός Προγραμματισμός: Ο πρώιμος περιορισμός του σακχάρου μπορεί να αλλάξει τον μεταβολικό προγραμματισμό στη μήτρα, επηρεάζοντας μακροπρόθεσμα τον κίνδυνο ασθένειας.
- Προτιμήσεις γεύσης: Η μειωμένη έκθεση σε ζάχαρη κατά την πρώιμη ζωή μπορεί να αποτρέψει τις δια βίου προτιμήσεις για τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη, μειώνοντας την κατανάλωση αργότερα στη ζωή.
Επιπτώσεις για τη Δημόσια Υγεία:
- Αυτά τα ευρήματα προσθέτουν βάρος στις συνεχιζόμενες συζητήσεις σχετικά με πολιτικές που στοχεύουν στη μείωση της κατανάλωσης ζάχαρης, ειδικά σε τρόφιμα που διατίθενται στο εμπόριο για βρέφη και μικρά παιδιά.
Συνοπτικά, αυτά τα ευρήματα επιβεβαιώνουν τη σημασία του περιορισμού της πρώιμης έκθεσης σε ζάχαρη για τη μακροπρόθεσμη μεταβολική υγεία. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για τη διερεύνηση των βέλτιστων ορίων πρόσληψης ζάχαρης κατά τα κρίσιμα πρώιμα στάδια ανάπτυξης, συμπεριλαμβανομένης της εγκυμοσύνης, της γαλουχίας και της βρεφικής ηλικίας.