Εάν είστε έτοιμοι να λάβετε τις ιδέες σας για το γιατί είμαστε χοντροί αμφισβητούμενοι, με λίγη ιστορία και επιστήμη, τότε κουμπώστε και απολαύστε αυτό το διάβασμα. Το βιβλίο του Gary Taubes Γιατί παχαίνουμε: Και τι να κάνω για εμέναt είναι μια πιο «λαϊκή» φιλική προσαρμογή του σχεδόν 600 σελίδων βιβλίου του Καλές θερμίδες, κακές θερμίδες Αυτό περιλαμβάνει πολλές λεπτομέρειες σχετικά με το γιατί το δίλημμα της παχυσαρκίας που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι είναι τεμπέληδες και υπερβολικά επιδίδονται. Δεν οφείλεται στη θεωρία της ευημερίας, στην οποία η αυξημένη ευημερία οδηγεί σε υπερκατανάλωση τροφής και παχυσαρκία. Ο Taubes αμφισβητεί αυτές τις δημοφιλείς πεποιθήσεις και αντ' αυτού εστιάζει στην ευθύνη της ινσουλίνης στο πρόβλημα της παχυσαρκίας που αντιμετωπίζουμε σήμερα, καθώς και σε άλλες ορμόνες και ένζυμα.
Τι είναι μέσα
Ο Taubes εξετάζει το θέμα της παχυσαρκίας από τη σκοπιά ότι αυτά που είναι παχιά έχουν εσωτερικά ρυθμιστεί να είναι τέτοια και αυτός ο κανονισμός προκαλεί την υπερκατανάλωση τροφής και την καθιστική ζωή. Στην πραγματικότητα, προσφέρει πολλά παραδείγματα στο βιβλίο του για το πώς δεν μπορεί να είναι απλώς «θερμίδες-σε θερμίδες-έξω» που μας παχαίνει. Κοιτάξτε τους πληθυσμούς που είναι απίστευτα φτωχοί, με μικρή πρόσβαση σε τρόφιμα, που εργάζονται σε δουλειές που απαιτούν σωματική άσκηση. Μερικοί από αυτούς είναι παχύσαρκοι ενώ άλλοι είναι λιποβαρείς καταναλώνοντας τις ίδιες τροφές σε πολύ ελάχιστες ποσότητες. Με τα φτωχά έθνη στην άκρη, ας εστιάσουμε σε ένα παράδειγμα που είναι πιο αντιπροσωπευτικό του ζητήματος της παχυσαρκίας που μαστίζει τις ανεπτυγμένες χώρες. Προσφέρει το παράδειγμα του Παράδοξου της Χοντρής Λουίζας…
Πίσω στο 1846, η φυλή των Πέρμα ήταν ακμάζουσα. Ήταν κυνηγοί, γεωργοί, συλλέκτες και βοοειδή. Είχαν άφθονο φαγητό. Τόσο πολύ που όταν συνέβη ο πυρετός του χρυσού στις Ηνωμένες Πολιτείες, η κυβέρνηση ζήτησε από αυτή τη φυλή να προμηθεύσει τρόφιμα στους αποίκους. Κατά γενική ομολογία, θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν ακμαία. Στη συνέχεια, περισσότεροι άποικοι ήρθαν στην περιοχή και κυνηγούσαν, παρέσυραν τα ποτάμια/ρυάκια και η φυλή των Πέρμα έχασε τις πηγές τροφής τους. Μέχρι το 1902 η φυλή ζούσε στη φτώχεια, με πολύ λίγα τρόφιμα (τα περισσότερα προέρχονταν από κρατικές μερίδες). Αυτή η φυλή είχε τώρα σημαντικά λιγότερες θερμίδες από όσες συνήθιζαν κάποτε, καθώς και μια αλλαγή στα είδη των τροφίμων που έτρωγαν. Ωστόσο, η φυλή συλλογικά είχε πάρει βάρος. Από μυώδης και αδύνατος έγιναν παχύσαρκοι. Αυτό ήταν μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα που δόθηκαν για να καταρρίψει τη θεωρία της ευημερίας και να σας κάνει να σκεφτείτε, «αν όχι αυτό, τότε τι;».
Τι μας αρέσει
Έτσι, αν θέλουμε να πιστέψουμε τους Taubes, και το σώμα μας ελέγχει αν παχώνουμε ή όχι, είμαστε απλώς σκλάβοι των ορμονών μας που ρυθμίζουν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε την ενέργεια (θερμίδες); Όχι πλήρως, ευτυχώς μπορείτε να ελέγξετε τουλάχιστον μια πολύ σημαντική ορμόνη, την ινσουλίνη. Πώς, ρωτάς, ελέγχεις την ινσουλίνη; Περιορισμός υδατανθράκων. Τα επίπεδα ινσουλίνης σας ελέγχονται κατά κύριο λόγο με βάση την πρόσληψη υδατανθράκων (αυτό είναι εξαιρετικά απλοποιημένο, αλλά αντιλαμβάνεται το νόημα αυτής της ανασκόπησης βιβλίου).
Ο συγγραφέας πιστεύει ότι τα περισσότερα πράγματα μπορούν να ελεγχθούν ελέγχοντας τα επίπεδα ινσουλίνης μας μέσω του περιορισμού των υδατανθράκων, με τον οποίο συμφωνούμε. Αλλά, πιστεύει επίσης ότι ο περιορισμός των θερμίδων είναι περιττός.
Περιθωριο ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ
Όπως έχουμε μιλήσει σε άλλα άρθρα, τα μακροθρεπτικά συστατικά σας παίζουν όντως ζωτικό ρόλο στον έλεγχο της ινσουλίνης (πάρα πολλές θερμίδες με τη μορφή λιπών ή πρωτεΐνης κουτί προκαλούν απόκριση ινσουλίνης που ισοδυναμεί με αύξηση της ινσουλίνης). Έχετε ακούσει ποτέ κάποιον να λέει ότι έχασα αρκετά κιλά με τη δίαιτα κετο στην αρχή αλλά μετά σταμάτησα να χάνω κιλά; Αυτό οφείλεται γενικά σε πάρα πολλές θερμίδες με τη μορφή υπερβολικής πρωτεΐνης ή λίπους που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σώματός σας. Και ενώ συμφωνούμε ότι τα προβλήματά μας με την παχυσαρκία δεν πρόκειται να λυθούν απλώς με εξαγωγή θερμίδων, πιστεύουμε επίσης ότι παίζει σημαντικό υποστηρικτικό ρόλο, ειδικά αν οι θερμίδες προέρχονται από υδατάνθρακες έναντι λιπών.
Ο Gary Taubes δεν είναι επιστήμονας, αν και έχει πτυχίο φυσικής από το Χάρβαρντ και μεταπτυχιακό από το Stanford στη μηχανική, καθώς και πτυχίο στη δημοσιογραφία από την Κολούμπια. Γιατί το αναφέρουμε αυτό; Λοιπόν, ενώ παραθέτει κάποια έρευνα, τείνει να αναφέρει μόνο έρευνες που υποστηρίζουν τις θεωρίες και τις απόψεις του. Δηλώνει μάλιστα στο βιβλίο, «ένα πρόβλημα εδώ είναι ότι όταν οι άνθρωποι, ειδικοί ή όχι, αποφασίζουν να αναθεωρήσουν τα στοιχεία για ένα θέμα που τους αρέσει (συμπεριλαμβανομένου και εμένα), τείνουν να βλέπουν αυτό που θέλουν να δουν. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση, αλλά δεν οδηγεί σε αξιόπιστα συμπεράσματα».
Ο Τελικός Λόγος
Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι το βιβλίο του δεν είναι καλή πηγή; Με τίποτα. Τουλάχιστον σας δίνει ένα ιστορικό για το πώς έχει εξελιχθεί η διατροφή και πόσοι ειδικοί/κρατικοί φορείς/εταιρείες με αντικρουόμενα συμφέροντα έχουν διαμορφώσει τα τρέχοντα διατροφικά πρότυπα και συστάσεις. Και μπορεί να σας ωθήσει να εξετάσετε περαιτέρω τα ζητήματα και την έρευνα. Για να ενθαρρύνουμε τους αναγνώστες να μάθουν πώς οι υδατάνθρακες/ζάχαρη/ινσουλίνη διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στα προβλήματα παχυσαρκίας που αντιμετωπίζουμε σήμερα και όχι μόνο θερμίδες εισερχόμενες έναντι θερμίδων εξόδου, θεωρούμε ότι αυτό πρέπει να διαβαστεί.
